دل نوشته های یه بنده خدا. اینجا نقطه صفر دریا انزلی. علامت سوال های کپک زده در ذهنم. کاش فردا قیامت می شد . دم شیخ گرم که ننوشته معجزه می کنه و دم پسر گرم حدسش درست بود. سه شنبه چهاردهم شهریور 1391. نوروز شد همه داشتند خانه تکانی می کردند. دم پدرم گرم سه ماه پیش خانه مان را تکانده بود.

Jorais toujour une penses atous les gens.

دیگری را به رغم اینکه دیگر دوستمان. و از آشفتگی گیسوان تو در باد. و من تماشاگری بیش نیستم. بوسه ای بر من بدهکاری ز وقت رفتنت. هیچ دانائی فریب چشم هايت را نخورد. عاقبت كاری به دستم مي دهد نادانيم. افکارم را از بین برده.