Thursday, August 30, 2007. Ni la tormenta se apiadará de mí. Dejó su marcha el cielo despejado,. El agua, que cayó poderosa. Me la llenó de surcos de tristeza. Y los ojos de llanto. No es que tema a la lluvia,. Por qué no a mí, igual que al cielo limpio? Por qué en mí no destella el sol, venciendo? Había poco más allá una cárcel,. Y las paredes llenas de agujeros.

دست نوشته های مادر شکوفه ها. یک جمله از دکتر حسابی بسیار برایم جالب بود. خواستم اینچا بنویسم تا همیشگی باشه. ببینم به خاطر بسپارم و فراموش نکنم. حاصل ضرب یک توان در ادعا مقداری ثابت است. هر چه توان انسان کمترباشد ادعای او بیشتر است. وهر چه توان انسان بیشتر شود ادعایش کمتر میشود.

برای همه ی خوب باش. آنکه فهمید همیشه کنارت خواهد بود وآنکس. که نفهمید روزی دلش برای تمام خوبی هایت تنگ میشود. قصه ی اصحاب کهف یک شوخیست اینجا اگریک روز بخوابی. همه تورا ازیاد می برند. رسم زمانه است اگرنرم باشی توراله می کنند واگر خشک باشی تورا. آدمی نمی رسد به هرآنچه که آرزو میکند یا می خواهد گاهی باد. در مسیری که کشتی ها نمی خواهند می وزد. همه ی بدبختیامون مال خودمونه به شادی که میرسیم.

Saturday, November 08, 2008. El mismo aire que yo,. Aún con el manto protector,. Y escuchabas con asombro,. Cómo mirabas el mundo,. Niño de ojos abiertos! Me miré en el espejo. Apura la copa sin miedo.