وبلاگ شخصی امید نوروزی . ۱۳۸۸ تیر ۲۹, دوشنبه. شب از نیمه اش گذشته بود . صدای عبور گه گاه اتومبیلی از بزرگراه تعادل گیرایی ویسکی لادرز را دل انگیز تر میکرد . صدای سوت شبگرد محله اختلال این گیرایی بود . ولی همه چیز خوب بود. کاش این همه خواب میدانستند که مست بودن و بیدار به مردگان نگاه کردن و در دل خود پوزخند زدن به این خوابیده چه حسی دارد.

تند و تند آب پرتقال عشق مینوشم. و آهسته آهسته چشم میبندم به بارانی که بر سقف این آلاچیق مینشیند و گاهی سرکش میشود و به درون راه میابد. مرا بچرخان و نشانم بده. در این آلاچیق فقط من هستم و خودت. هی دست و پاهاشو میشست.

Click Join and have fun.