همین که درو پشت سرت می بندی می بینی چقدر اسونه. درو که می بندم یه کوچه سفید می بینم ساکت و خلوت. دستمو میذارم تو جیبم و راه می افتم. سرم پایننه و پاهامو نگاه می کنم. به صدای خرچ خرچ پاهام رو برف گوش میدم. قدم زدن روی برف یه حس و حالی داره ها. اونم وقتی سردت نباشه و کفشت عایق درست حسابی داشته باشته باشه. تنها قدم زدن هم لازمه.

پشت ديوار شب يه راهی داره. از امروز قرار من تو این وبلاگ بنویسم. امیدوارم بتونم به قشنگیه آقا مسعود این کار را انجام بدم. متاسفانه هر چقدر با آقا مسعود کلنجار رفتم نتونستم متقاعدش کنم که بر گرده و دوباره مشغول بشه و ترجیح داد تو وبلاگه جدیدش بنویسه. منتظره نظرات و پیشنهاداتتون هستم.

Vöili vöilöù,je déciide de chànger de. Subscribe to my blog! Ù,je déciide de chànger de bl ö. G,sii tù veùx c ö. Please enter the sequence of characters in the field below.

Please enter the sequence of characters in the field below. Please enter the sequence of characters in the field below.