دختر كنار پنجره تنها نشست و گفت. اي دختر بهار حسد مي برم به تو. عطر و گل و ترانه و سر مستي ترا. با هر چه طالبي بخدا مي خرم ز تو. بر شاخ نوجوان درختي شكوفه اي. با ناز ميگشود دو چشمان بسته را. ميشست كاكلي به لب آب تقره فام. آن بالهاي نازك زيباي خسته را. خورشيد خنده كرد و ز امواج خنده اش. بر چهر روز روشني دلكشي دويد. موجي سبك خزيد و نسيمي به گوش او. رازي سرود و موج بنرمي از او رميد. خنديد باغبان كه سرانجام شد بهار. ديگر شكوفه كرده درختي كه كاشتم. اي بس بهارها كه بهاري نداشتم.

La vi est dure par exemple kon on per un. Voila mon coeur il etai comme ca avant.

Ba sa c mon skyblog, surtt laché vos coms.

قلعه سایه خانه شخصی من است . هر کسی نمی تواند وارد قلعه شود! قلعه بان برای همین کار است . مخصوصا این قلعه خاص! بنا شده در جادوییترین مکانی که تا بحال وجود داشته . سایه ها دورتادور قلعه را میگردند تا زمانی که یکی از آن ها را بخوانم .

دل نوشته های من و برادرم. دل نوشته های من و برادرم. زندگی به سبک بیان! قلعه شخصی پادشاه سایه. اتود هایی از گوشه ذهن یک نویسنده! بلاگ شخصی سامی مسیحا. تراوشات یک ذهن دخترانه . من گاهی فکر میکنم یک آدم هایی توی دنیا هستند که خیلی خیلی خیلی باید دور خودمان چرخ بخوریم تا شاید بهشان برسیم! راستش را خواسته باشی ها. من و برادرم هم از همین دسته ایم! و از آن عجیب تر که از یک خانواده هم نباشن! انگار خدا گل این جور آدم ها را جدا مخلوط میکند می گذارد یک.