Piątek, 7 sierpnia 2015. Pani Weasley też tam była. -Kto cię tak pobił? To ron. -Co to za bicie przyjaciół? Ale mamo.

Bardzo za to przepraszam, ale jeśli ktoś jeszcze to czyta, to szczerze gratuluję wytrwałości. Prawda jest taka, że pewnie dalej nic bym nie napisała, gdyby nie fakt, że od ponad roku czekam na nowy rozdział na innym blogu i zrozumiałam, że to jak się zachowuję nie jest ani fajne, ani miłe. Tak więc bez zbędnego gadania przedstawiam nowy rozdział. Dostałem się do Hogwartu, prawda, że to wspaniałe- zaczął Harry. Voldemort patrząc na niego zastanawiał się jak.

Nie ma już żadnych ograniczeń, jeśli w ogóle kiedykolwiek istniały. Nie muszę wam tego mówić. To wyznanie nic nie znaczy. Przez niezręczną ciszę powietrze było gęste i ciężkie. Siedzieli w dwóch skórzanych fotelach, naprzeciw siebie, a na stoliku obok stygła herbata. Co on ci zrobił? .

Fajnie, że zwróciliście uwagę, na to, że wróciłam. - mruknęłam, gdy kolejna piosenka się skończyła. Blondyn odwrócił się w moją stronę, po czym złapał się na serce. - Chyba mam zawał, a jestem jeszcze taki młody! Ale z ciebie histeryk, Axell. - Spokojnie mogłam was okraść, a ty byś nic nie zauważył. Pamiętaj skarbie, że jestem czarodziejem i nie tak łatwo mnie okraść. Krzyknęła, nie widząc nigdzie naszego kotka.

Mam nadzieję Was nie zawieść. A z tych przyjemniejszych rzeczy! Życzę Wam w pełni szczęśli.