سر برده ام به بیابانی تاریک و مخوف. که هیچ قیدی نباشد از مسلکی که مرا به کامی فرو برد. و از نگاه هرزآلود خشک مغزانی. که بر پشت نقاب شرک آلودشان مرا به کمین بنشسته اند. از این مقصودیان بی مقصد. که ترک خورده باشد ستون دینشان. وبهراسند از روزی که بلغزد دیواری را که برده اند تا ثریا کج. سر برده ام به بیابانی تاریک و مخوف. از وعده وعیدهای سر خرمن حرامیانی. که روزی شریک دوست اند و گاهی دزدان قافله. پناه برده ام به سکوتی در گوشه ای از این خرابه. و گوش میدهم به نجوای دلی که مرا به انتظار مینشیند.

سلام به تمام دوستان عزیز به خصوص دختران و بانوان گل ایرانی. که تو را به فکر.