The Highland Life for me! Tuesday, March 07, 2006. PS Unfortunately you cannot see the whole hideousness on the costume. Just imagine my shorts up around my belly button with knee high socks and brown little booties. I actually, sadly, looked like a mini Hilter. Well Here they are my friends, my much coveted Oscar predictions.

تو را من چشم در راهم. من به کدامین دلتنگی خندیدم. نوشته متن عیدی سال 88 تمه که دوست عزیزم روی کارت بستال روز 3شنبه 4 فروردین. به یاد آرزوهایم سکوتی می کنم بالاتر از فریاد. چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی. چه بغض ها در گلو رسوب شد نیامدی. ای خلیل آتشین سخن تبر به بت دوشکن. خدای ما دوباره سنگ وچوب وشد نیامدی. برای ما که خسته ایم نه وای برای عده ای.

کوچک بودم با مداد رنگی هایم. و دود کشی پردود و داغ میکشیدم. رنگی که تازه سراز خاک بیرون کشیده بود. نقاشی های کودکی ام زندگی ساده ای بود که انتهای آرزوهایم را نقش میزد. سالها میگذرد و دیگر از آن نقاشی های کودکی خبری نیست. درعوض چندخط کج و راست و یک طرح آبکی. بیشتر خط خطی است تا نقاشی. خدایا من در نقاشی های کودکی ام فقط یک زندگی ساده میخواستم. یک خانه با دودکش داغ.

من هنوز همان تنهای همیشگی ام. شاید بعد از مرگ درش باز بشه. راستش اولش از شنیدن خبر عروسیت کمی بهت زده شدم. بعضی وقتا دوست داری فقط مال خودت باشه! .