وای که چقدر کلافه ام من. من دیوانه ی توام ولی تو. خیلی راحت فاصله میگیری از من. از کجاي قصه بنويسم,. ولي هميشه از تو و نگاهت,. کنار قلب تنگم مي نويسم. بدون هيچ قلمي, هيچ کاغذي,. مي نويسم حرف هاي نگفته ام را. مي نويسم و هک مي کنم توي قلبم,. تمام احساس زيبايم به تو را. تو بگو رويا هايي که برايت ساختمو,. آرزو هامو, جز تو با کي قسمت کنم? ترانه هامو, دل نوشته هامو, جزتو با کي? تو بگو زنديگيمو جز تو با کي قسمت کنم? اين سکوت من, اين که هيچي نميگم. یه شب دیگه بدون تو,.

زمین جای قشنگی نیست! من از اهل زمینم. خوب میدانم که گل در عقد زنبورست ولی سودای بلبل دارد و پروانه را هم دوست میدارد. زمین جای قشنگی نیست! من از جنس زمینم. خوب میدانم که اینجا جمعه بازار است و دیدم عشق را در بسته های زرد کوچک هدیه میدادند. در اینجا قدر مردم را به جو اندازه میگیرند. در اینجا شعر حافظ را به فال کولیان دربه در اندازه میگیرند. دستان مرهمت را بر زخم هايم بگذار. نگاهت را به نگاهم بدوز. دلت را به دلم بسپار.

بی تو من با بدن لخت خیابان چه کنم. با غم انگیز ترین حالت تهران چه کنم. چقدر ساده بودیم یادش بخیر . دو تا قهوه ی تلخ و بی خوابی هاش. یه وقتایی هم قهر و بی تابی هاش. همه لحظه هاش واسه من خاطره ست. نبودت توی زندگیم فاجعه ست. میگفتیم چی میشه ته رابطه. ولی شد زمونه واسه ساقه هامون تبر. پر از حرفم این روزا برعکس تو. به یادت هنوز عطر تلخ می زنم. شاید مرد رویات هنوزم منم .