چه اسارت بی افتخاریست در بند حرف این و آن بودن. گفته بودم یه روز شاید برگردم. نوشته شده در یکشنبه سوم مرداد 1389ساعت توسط فرهادفانوس. حلالت میکنم و حلالم کن. شاید خوشبختی که تو دنبالش بودی رو من نمیتونستم بهت بدم که رفتی. شاید کار درست رو تو کردی. شاید بهتر از من تو اقبالت بود. اگه این بود کاش حقیقت رو میگفتی جای هزار و یک بهونه بچه گونه. واسه من دیگه مردی تو. دیگه برنمی گردم از حرفم.

این روزها دلم عجیب هوای خودم را کرده. به روزهای قبل از اشنایی با تو. با یاد تو ای عزیز. که نبودنت برایم عادت نشد. شاید سالها بگذرد اما بوی تو در جان من خواهد ماند. بیادت هستم هرچند تو نیستی. همیشه در رویاهایم خواهی ماند هرچند غمی که بر دلم نشاندی جایگزین حس محبت شد. اما افسوس و صد افسوس از این زندگانی که جوانی را حس نکردم. با یاد تو نفس میکشم اما نه برای خاطر تو برای خاطره های تو.

این فصل را با من بخوان . نهایت استفاده مون از قرآن . دخترم با توسخن می گویم. پله پله به ملاقات خدا می روم. اس ام اس انبوه و تبلیغاتی. تو سبب ساز و سبب سوز منی . روز قیامت نور خورشید و ماه تموم میشه . نور فقط مال مومن . وقتي بچه م زیارت عاشورا که میخونه بگه.

Tout va commençais par deux jeune fille . Léa était blonde au yeux bleu etincellant et Lisa possédait de beau cheveux noir et des yeux bleu vert . Lisa pris donc une chambre.