درکشورمن مردم بانفرت بیشتری به صحنه اعدام دوعاشق نگاه میکنند تاصحنه اعدام! زیستن بااین مردمان دردناک است. برای دردهایم نشانه میگذارم تایادم بماند کجادست خدارانگرفته ام. میخواهم نام مقدست را فری.

دیگر آنقدر کوچک نیستم که در دلتنگی هایم گم شوم. آموخته ام که دیگر دلم برای نبودنت تنگ نشود. نوشته شده در Sun 7 Jul 2013. نوشته شده در Wed 24 Apr 2013. نوشته شده در Mon 8 Oct 2012. و گاه در اوج تمنا باید نخواست.

وقتی قلم به روی ورق عاشقانه رفت. انگشت اتهام به سمتم نشانه رفت. می مردم از حسادت و لبخند می زدم! وقتی که لای موی تو دستان شانه رفت. بر اشک های زرد درختان نظر نکرد. بادی که داد می زد و با تازیانه رفت. گل از گل تمام درختان شکفته بود. وقتی به بند بند تبر موریانه رفت. از ما گرفت شادی و غم داد در عوض. عمری کلاه بر سر ما از زمانه رفت. تشخیص می دهیم حلال و حرام را. حتی چراغ مسجد اگر سوی خانه رفت! ای شیخ پاره کن نخ تسبیح را که سنگ. بیهوده در مدار خودش دانه دانه رفت. شاعر به جرم اینکه قلم دست میگرفت.

Abonne-toi à mon blog! Poster sur mon blog.