من فلفسه ای دارم یا خالی و یا لبریز. از این حس همیشه یه کار نکرده ای هست که باید تمومش کنی بدم میاد. باعث میشه همیشه واسه انجام کارایی که دوس داری عذاب وجدان داشته باشی. شب امتحان و سالن مطالعه هاشو دیدم. من چهار سال اون میله های سبز امیرآباد. این روزهایم عادت کرده ام.

یکی باش برای ی نفر! نه تصویری مبهم در خاطره ۱۰۰ نفر! ادام ه حرفام . من به بن بست نرسیدم راهمو کج کردم. با تو مشکلی ندارم با خودم لج کردم. دنبال راه فرارم از تو نه از اینجا. میدونی فایده نداره بسه دیگه رویا. تو چرا خسته نمیشی از منه دیوونه. از منی که شب و روزام مثله هم میمونه. تو چرا چیزی نمیگی این خودش کابوسه. غصه کم کم جون میگیره دل یهو میپوسه. من نمیتونم بسازم خونه رویاتو. حیفه پای من بریزی همه دنیاتو. من خودم اسیر راهم تو اسیرم میشی.

Javier Vargas y Ñete Lorente. O para despedirse hasta septiembre.