زیر یک سنگ گوشه ای از زمین. من فقط یک کمی خاک بودم همین. یک کمی خاک که دعایش. پر زدن آن سوی پرده ی آسمان بود. دیدن آخرین قله ی کهکشان بود. خاک هر شب دعا کرد. از ته دل خدا را صدا کرد. یک شب آخر دعایش اثر کرد. یک فرشته تمام زمین را خبر کرد. و خدا تکه ای خاک برداشت. آسمان را در آن کاشت. توی دستان خود ورز داد. روح خود را به او قرض داد. توی دست خدا نور شد. پر گرفت از زمین دور شد. راستی من همان خاک خوشبخت.

Please enter the sequence of characters in the field below. Tue, December 21, 2010. Subscribe to my blog! Post to my blog.

Please enter the sequence of characters in the field below. Please enter the sequence of characters in the field below.