از پشت شیشه ی آگاهی. فهم و فرزانگی به جهان نگریستن. تولد دوباره یعنی تو آن آدم قبلی نیستی! سخنی از جان نلسون. هرقدر که می خواهی متفاوت باش. تا مردمی را که با تو متفاوتند. راه درازی در پیش است. به تهی سازی عمیق ذهن نیازمندی! پالایش تمام و کمال دل را می طلبد! به معصومیتی خاص نیاز است. دوست یعنی نیمه ی دیگر ما.

راز و نیاز با خدا. دل من یه روز به دریا زد و رفت. اشکهای ریخته به پای تو. خیال که خیس نمی شود. یک بند از ترجیع بند. ای زخم غم تو مرهم دل. عشق تو انیس و محرم دل. زلف تو کمند گردن جان. لعل تو نگین خاتم دل. ابروی تو بود شحنه ی جان. چون چشم تو گشت حاکم دل. او دردل ما وما در آتش. ما را غم اوست نی غم دل. نزدیک شد آنکه من بدوری. گیرم سر خویش یا کم دل. حافظ چو شود اگر بیابی. نوری ز حضور عالم دل.

موی سپید و بخت سیاهم نگاه کن. سوز مرا به شعله ی آهم نگاه کن. شاهم ولی به ملک بلا با سپاه غم. ملکم ببین و موج سپاهم نگاه کن. بر درد من ز حالم اگر پی نمی بری. بر گریه های گاه بگاهم نگاه کن. تا صد سخن به نیم نگه باز گویمت.

تعبیر دیگری از افسانه ی زندگیست! چشمانم را بر روی واقعیت. تا افق دوست داشتنی حیات را. شبنم عشق در راه است. شمع ذوب شدن خود را. در قطره قطره های هستی خود. شبنم عشق در راه است. بهار آمد و بشکفت غنچه ی دهنش. خدا کند ز کرم کاشکی نصیب منش.