از نردبون میریم بالا تا برسیم به خدا غافل از اینکه خدا اون پایین نردبون رو محکم گرفته که نیوفتیم. گلی بودم به صحرایی نه با این رنگ و زیبایی. نبودم آن زمان هرگز نشان عشق و شیدایی. یکی از روزهایی که زمین تب دار و سوزان بودو صحرا در عطش می سوخت. تمام غنچه ها تشنه و من بی تاب و خشکیده تنم در آتشی می سوخت. ز ره آمد یکی خسته به پایش خار بنشسته. و عشق از چهره اش پیدای پیدا بود ز آن چه زیر لب می گفت شنیدم سخت شیدا بود.

The last time I updated this blog was this month, last year. Pretty pathetic, seeing as though my goal for this blog was to chronicle my journey as a mother. can we go back? LOL My kid is a handful! Oh yeah this is my little beauty! I am very gentle with her .

Le bonheur maintenant, je sais que ça existe.