Sou apaixonada por eles e sempre crio um monte, mas o meu publico alvo sempre é a professora de leitura. Como eu queria dar um descanso para ela, decidi criar o blog, publicando textos de minha autoria. Não sei se alguém o lê mas, pelo menos é um jeito da minha profª tirar umas férias, né? E por falar em férias, as minhas já chegaram, então as vezes eu posto algo diferente. Quinta-feira, 11 de abril de 2013.

Pijemy na przemian whiskey i wino, Blondi przynosi tort czekoladowy. Ma na sobie obcisłą czarną sukienkę z kwadratowym dekoldem. Po północy siada na stole. Mało gości i mało kelnerek. Prowadzi mnie do damskiej toalety. Ma czerwone usta i minę ladacznicy. Zsuwam je, a ona uwalnia swoje nogi w szpilkach.

To miejsce powstało na specjalne życzenie szczególnej dla mnie osoby. Ja nie chciałam go pisać. Ale On chciał więc pisałam. Potem jego zabrakło, a miejsce stało się fenomenalnym sposobem na autoterapię. Na wykrzyczenie anonimowemu swiatu negatywnych emocji. Emocji, z któych twarzą w twarz trudno się było zwierzyć. To zamknięty rozdział, pora więc też pożegnać się z tym miejscem.