Tato- szepnęła, w przerwie między krzykiem a szlochaniem. Jego oczy były nadal szeroko otwarte, tak samo jak usta. Jego luźno opuszczone palce u stóp lekko dotykały podłogi. Ktokolwiek go powiesił, wiedział, jak torturować ludzi. Hermiona poczuła żółć podchodzącą jej do gardła. Nie mając siły na powstrzymanie się, zwymiotowała. Nie udało jej się zachować przytomności. I nie obchodziło jej, czy umrze. Nie ośmielił się jednak wypowiedzieć swoich myśli.

Tak wiem, że całkowicie nawaliłam. Nie zdziwiłabym się gdyby większość osób tu nie zaglądała już. A tym, którzy są wytrwali i zostali z całego serca dziękuję. Teraz postaram się wstawiać rozdziały co miesiąc. Przepraszam, ale częściej nie dam rady. Ten rozdział dedykuję Emilii W, Aries XD i Charlotte Petrova.

Mi i matce upiekło się. Ja byłem nieletni, nikogo nie zabiłem i przeszedłem na drugą stronę. Matka miała dostać jako nauczkę miesiąc w Azkabanie, niby krótki okres, ale może doprowadzić do wariactwa. Nie dostała wyroku tylko dzięki Harremu-Jestem-Tak-Wspaniałomyślny-Wspaniały-I-Wygrałem-Z-Voldemortem-Chwalcie-Mnie-Potterowi. Musiałem mu oficjalnie podziękować i uścisnąć rękę. Ja arystokrata musiałem okazać szacunek jakiemuś mieszańcowi.

Take my hand and never let go. Poniedziałek, 24 marca 2014. Odpowiedział zdziwiony po czym zaraz się złośliwie uśmiechnął. Z jednej strony chłopak cieszył się ,że jechał na weekend. O Merlinie! Weekend bez Zabiniego to cud. Jego zawsze wszędzie gdzieś słychać. To samo było z Granger. Nie mów mi ,że to TY masz jechać ze mną do moich rodziców! Krzyknęłam nie wiedząc czy to było pytanie do tlenionego czy raczej do siebie. Czy Ona zawsze musi wszystko wiedzieć? Ta, lepiej chodźmy już.