نه سفید و نه سیاه بود. مثل اینکه چیزی اشتباه بود. ای نبود و هیچ کس. شعری از خدا نخوانده بود. تا که او مرا برای بازی خودش. توی گوش من یواش گفت. بعد هم مرا مستجاب کرد. اسم بازی من و خدا. هیچ چیز مثل بازی قشنگ ما. بازی ای که ساده است و سخت. مثل بازی بهار با درخت. بازی خدا و یک عروسک گلی ست. سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت.

The position of the blocks have been saved. Did you like this profile? Sun, August 03, 2014.

Et je suis blinder de tune.

تلاشهای محبوب حبیب برای زندگی بهتر. معمولا اتفاق خوبی برای نوشتن نیست. از دردهای کوچک است که آدمها می نالند. درد که خیلی بزرگ شد. خیلی دلم میخواست تمامی اولین هایت را ثبت کنم. خیلی هایشان در ذهنم هست. شیرینی شان هنوز هم زیر دندانم است. اولین خنده واکنشی ات که بی اختیار نبود و حس کردم معنا دار است درست یک روز بعد از واکسن دوماهگی ات بود. خیلی دلم غنج رفت مادر.

یا رب نظر تو برنگردد. پنج اردیبهشت روزی است که باید سر مزارت باشم مثل هشت اسفند که باید سر مزار عمو باشم. از آن روزهاست که نمیدانم باید چه احساسی داشته باشم. من تا همین جا را می دانم. از بقیه اش بی خبرم. اما حال این دنیا خوب نیست. تو رفته ای دل دیوانه ای گذاشته ای. کلی دل مشتاق نسل سومی که نه.