همه ماخودمان راچنین متقاعدمیکنیم که باازدواج زندگی بهتری خواهیم داشت وقتی بچه دارشویم بهترخواهدشدوبابه دنیا. امدن بچه های بعدی بهتر. ولی وقتی می بینیم کودکانمان به توجه مداوم نیازمندندخسته میشویم بهتراست صبرکنیم تابزرگترشوند. فرزندان ماکه به سن نوجوانی میرسندبازکلافه میشویم چون دایم بایدبا انهاسروکله بزنیم. مطمئناوقتی بزرگترشوندوبه سنین بالاتربرسندخوشبخت خواهیم شد. بهتراین است که این واقعیت رابپذیریم وتصیم بگیریم که باوجودهمه این مسائل شادوخوشبخت زندگی کنیم. هفته او ل فروردین ۱۳۹۰.

İsterseniz Blogcu kategorilerinden öne çıkan içeriklere göz atabilirsiniz. Üye blogların içeriğinden blog yazarları sorumludur.