من هنوز تو را یواشکی دوست دارم. دستهایم را نوازش کن . برای دل خودم می نویسم. برای دل خودم می نویسم. برای شانه هایی که تکیه گاهم نیست. برای دلی که دلتنگم نیست. برای دستی که نوازشگر زخم هایم نیست.

تمام من این یک پیاله خیال است! که آن هم مال تو! بال های آرزوهایم که میسوخت. چه هلهله ایست در نگاه تو. و در سینه ام چه سوگی. تمام این سال ها رهایت نکرده ام. رها نکرده بودی هنوز . نوشته شده در تاريخ شنبه شانزدهم اسفند ۱۳۹۳ توسط . در انتهای عمیق ترین تاریکی های محض. من و یک پیانو در صحنه ای خالی جا مانده ایم. مهتاب صحنه را روشن میکند. و دنیا در صحنه چشمانم میرقصد. رنگ ها در هوا پاشیده میشوند . هر میزان یک قطره مینوشد ناقوس میغرد.

زندگی آنقدر ابدی نیست که هر زمان بتوان مهربان بودن را به فردا انداخت.

پارك هاي علم و فناوري.

Busophile un jour busophile toujours. Nous sommes deux à avoir créer ce skyblog .