بال های م شک ست از آسمان ا فتادم پ رواز ک ردم و لی آس مانی ن شدم . د ل آرام گیرد بایآد خ دا. و لی طرفدآر پ رواز. اینک چرا دارم دل میکنم ازدنیای وبلاگ نویسی بماند! آیدی اینستامو میزارم اگ یه موقع .

This blog has no articles. Subscribe to my blog! Post to my blog.

لحظه هایی هست توی زندگی که کم میاری. شبیه یه نخی میشی که به یک تلنگری پاره میشه. گوشه ی چشمت قطره های اشکی جمع میشه که هیچ وقت هم از چشات سرازیر نمیشن. آخه یه دفعه یادت میاد کسی رو داری که براش مهمی. یکی که بودنش وابسته به بودنته. ن ظ ر ن ده! .

You can drag and drop to rearrange.