تو را هیچگاه نمی توانم. از زندگی ام پاک کنم. می توانم تو را خط خطی کنم. که آن وقت در زندان خط هایم. با مداد رنگی های یادت. ONCE I KNEW THE DEPTH WHERE NO HOPE. WAS AND DARKNESS LAY ON FACE OF ALL THINGS.

دهانم پر از حرف است اما با دهان پر که نمیشود حرف زد. ما امت بیچاره و در بند نمازیم. دنبال خرافات و سوی قبله درازیم. از علم گذشتیم و ز دانش ببریدیم. دنبال روایات عرب های حجازیم. کشتند به کوفه عربی را به قساوت. ما سینه زنان در تب و در سوز و گدازیم. افتاده به چاهی عربی بدو تولد. هر روز سر چاه بدنبال نیازیم. گویند حلال است زنا با زن کافر. الاف حلالیت خوکیم و گرازیم. محروم ز دیدار زن و صحبت آنیم. با شیر و شتر حال نمودن مجازیم. تقصیر من و توست چو ما منبع گازیم.

اسم اونی ک بخاطرش این وبلاگو ساختم نجمه. الان نزدیک ب چهارساله دیوانه واردوسش دارم. ومیخندم وکسی هم جزخواهرش ازحالم خبرنداره. لطفا کسانی ک این عشق پاک منو گناه میدونن ویا این عشقاروناشی ازکمبودمحبت میدونن وبلاگمو نخونن. این یه دلنوشته هست که باهق هق نوشتم. این همون نجمه بود .